Cis Luttikhuis maakt foto’s op straat. Het zijn beelden die we elke dag zien, van mensen op straat of in een café, van etalages en gevels. Ze tonen de manier waarop mensen hun omgeving vormen en hoe ze er zich in bewegen. ‘Ik probeer zichtbaar te maken hoe de mens zich tot de openbare ruimte verhoudt waarin hij zich bevindt’.
In de keuzen van de kunstenaar komen in de beelden ‘perfectie’ en ‘verval’ als manifestaties van vervreemding; naar voren. Die kunnen -in hun uitersten- leiden tot eenzaamheid, tot leegheid. Anderzijds toont het werk ook de verbondenheid van mensen met hun omgeving. In dat geval leidt het tot balans, tot ‘thuiskomen’, tot menselijkheid.
De foto’s van Cis Luttikhuis zijn niet geconstrueerd of uitgebreid bewerkt, maar zijn weergaven van her en der aangetroffen situaties. De herkomst van de beelden is ook niet belangrijk. In de relatie tussen vorm en inhoud maken ze zich daar juist los van en verwijzen ze naar zichzelf.
‘Ik werk bij voorkeur in stedelijk gebied. Ik kijk naar gebouwen, tussenruimten en straten en naar alles wat zich daarin bevindt: objecten, mensen, architectuur, grafische elementen. Wat vervolgens mijn aandacht trekt zijn situaties die ogenschijnlijk gewoon, maar toch op een of andere wijze afwijkend of bijzonder zijn. In de wisselwerking tussen beeldende en inhoudelijke aspecten zoek ik naar contrast én balans, naar relaties tussen beeld en inhoud en selecteer ik -als alles op zijn plaats valt- met mijn keuzen datgene wat me getroffen heeft.’
21 t/m 29 november 2020